Wieża Piastowska w Opolu to okrągła, wolno stojąca wieża znajdująca się w południowo-wschodnim narożniku nieistniejącego już Zamku Piastowskiego. Pełniła funkcję strażnicy na wyspie Pasiece, sąsiadując z Ostrówkiem, średniowiecznym grodziskiem Opolan.

 

     Jest jednym z najstarszych obiektów obronnych w Polsce i została wzniesiona około 1300 roku za rządów księcia Bolka I opolskiego. Choć niektóre badania archeologiczne sugerują, że mogła być zbudowana dopiero w połowie XIV wieku. Wieża, wykonana z cegły i stojąca na 6-metrowym kamiennym fundamencie, była nowoczesna jak na swoje czasy. Mur w dolnej części ma grubość do 3 metrów. W przeszłości wejście do wieży prowadziło przez otwór na wysokości 9 metrów, obecnie zamurowany, dostępny wcześniej przez drewniany ganek.

 

     W XX wieku, mimo planów zniszczenia całego zamku, wieża ocalała dzięki protestom mieszkańców Opola i działaczy Związku Polaków w Niemczech. Zamek został zburzony w 1928 roku, a wieża została wkomponowana w projekt nowego gmachu rejencji opolskiej, obecnie siedziby Urzędu Wojewódzkiego.

 

     Wieża przetrwała pożar Opola w 1615 roku, lecz podczas pożaru w 1739 roku zniszczono pierwotny hełm. Został on zastąpiony przez blanki, a następnie przez stożkowy hełm z granitowym szpicem. W 1906 roku hełm zamieniono na dach namiotowy, a w 1934 roku na cynkowy stożek z orłem. W 1957 roku dodano 11-metrowy graniasty hełm, co sprawiło, że wieża osiągnęła wysokość 42 metrów. W 1962 roku umieszczono na niej ostrosłupową iglicę z orłem piastowskim autorstwa Mariana Nowaka.

 

     Wieża jest lekko przechylona z powodu nierównego osiadania fundamentów, odchylenie wynosi około 1,5 stopnia. W pobliżu wieży odkryto wykopaliska osad słowiańskich z X i XI wieku, które zostały później zasypane.

 

     Wieża była zamknięta dla zwiedzających od 22 czerwca 2011 roku do 2 czerwca 2014 roku, kiedy to przeszła gruntowny remont. Obecnie jest ponownie otwarta dla odwiedzających.